jueves, 15 de noviembre de 2012
NO ES UNA CANCION...
NO ES UNA CANCIÓN
No,..no es una canción.Tampoco es un lamento.
De lo que aquí quiero hablar es solo de un sentimiento.
Es algo que nos llega a dejar "pasmados"..aburridos
y hasta si me apuran un poco dormidos,ciegos y "lelos".
El sentimiento al que yo me refiero es el que todos tenemos
al sentirnos puras marionetas en manos del puro"Averno",
pues nadie comprende que quien maneja los hilos de esta farsa
en la que estamos inmersos no sean mas que los que no hace tanto tiempo tan bien describió Blasco Ibañez,y retrocediendo en el tiempo se vuelven a reeditar los cuatro jinetes perversos,
que nos llevaran sin freno al total anonimato,y cabalgaremos juntos{pero no revueltos}trabajadores y parias,incrédulos y confesos comiéndonos unos a otros .....porque ya no habrá Leyes ni Fueros.Nos han dejado desnudos,sin trabajo y con lo puesto,y por quitar.....hasta el nombre pinta poco,...somos cifras en los Bancos,...tanto tienes,tanto tengo.Vivimos,o malvivimos con la sensacion de que esto no hay Dios que lo arregle,y es por eso el encabezamiento que mas que una reflexion es sin lugar a dudas,
sin la mayor pretensión solo un triste sentimiento.
J.J.G.TEIRA
N.BRE -2012
miércoles, 19 de septiembre de 2012
PESCANDO
PESCANDO
A veces, cuando voy a pescar, voy con la ilusión de pescar una buena lubina de un par de kilos,pero la mayoría de las veces me tengo que conformar con unos cuantos pececillos de roca que para Marian son un manjar,bien fritos y acompañados de una buena ensalada.
Hace unos días ,cuando mas tranquilo estaba y disfrutando del calorcillo del sol de un día radiante,se acerco a mi lado el típico paseante ,con la típica pregunta de turno.-¿Que,..pican?al cual con toda educacion respondí.-Pues hoy parece que no tienen mucho apetito los peces,porque solo tengo un chicharrillo que lo voy a emplear de cebo para intentar pescar una lubina,y una muxarrita como la palma de la mano.
Se acerca el hombre al cubo donde tengo los peces vivos, y empieza la tanda de preguntas de rigor.....Que para qué los tengo vivos,..que cómo se llama el redondito y aplanado,..que conque cebo los he pescado,...que si está permitido pescar donde estaba,....y así toda una retahíla de preguntas que ya me estaban "mosqueando".Para no ser mal-educado,y quitarme de encima al "moscón",le conté la anécdota jocosa del pescador armado de dos cañas y una buena dosis de paciencia.
,-Cuénteme,..cuénteme....Y mientras cebaba un anzuelo le relaté la historia que acontinuación describo y escribo:-Estaba un hombre pescando,tal como yo en éste momento,y después de dos horas de no haber tenido ni una triste picada,se le acercó una persona y le pregunto que si había pescado algún pez,a lo cual respondió el pescador que ése día estaba "gafado"y no había pescado nada.El pescador en cuestión estaba de un humor de perros,pero quien acababa de venir empezó a preguntarle toda una andanada de preguntas todas ellas relacionadas con las artes de pesca.
Después de casi otras dos horas de infructuosa pesca,el hombrecillo seguía al lado del pescador"animándole",...cuando de pronto la caña mas grande se arqueó por consecuencia de una gran picada,..El pescador se apresuró a cobrar la pieza que resulto se una gran "dorada",pero al subirla,el "acompañante" le pregunta al pescador si "aquello"se comía..., y el pescador que trastabilló y pegó un tropezón a consecuencia del estorbo que aquel hombre estaba ocasionandole preguntó al mismo.-¿Es usted pescador?...Respuesta.-¡¡NOOO...YO NO TENGO PACIENCIA PARA ÉSTO!!.....?????.-ENTONCES..DÉJEME USTED TRANQUILO Y VALLASE A DAR LA MURGA A OTRA PARTE.
Cuando terminé de contarle la historia el paseante sonrió con una mueca que denotaba que había captado la indirecta y muy amablemente me deseó suerte e hizo mutis por el foro y se fue por donde había venido dos horas antes.......Anda que si llega a tener paciencia...........
j.j.g.teira
sept.bre 2012
miércoles, 12 de septiembre de 2012
LOS VIEJOS TIEMPOS
LOS VIEJOS TIEMPOS
AQUELLOS TIEMPOS PASADOS
NOS VIENEN A LA MEMORIA,
FUERON TIEMPOS HOY SOÑADOS
Y AL PARECER OLVIDADOS
POR LOS QUE NARRAN LA HISTORIA.
FUERON TIEMPOS TRABAJADOS
CON ILUSIÓN Y ESPERANZA,
DE SER UN DÍA GOBERNADOS
POR GENTES DEL PUEBLO LLANO
Y CON MESURA Y TEMPLANZA.
ESTAMOS COMO HACE AÑOS
ACOGOTADOS POR CUATRO,
ANTES LUCHAMOS POR LIBRE..
CORRIMOS DE CUARTO EN CUARTO
NOS LIBRAMOS DEL "CALIBRE"
Y LA LIBERTAD LOGRAMOS .
BALAS DE GOMA Y PELOTAS
RECOGIMOS DE LAS CALLES.
CON LAS ILUSIONES ROTAS
HOY NOS GOBIERNAN "PELOTAS"
DE LA BANCA Y LA CORONA
"PERSONAJES" Y PERSONA
QUE EN TIEMPOS DE LUIS CATORCE
PASARÍAN POR LA "HORCA"
LAS PELOTAS RECOJIDAS
EN TIEMPOS NO MUY LEJANOS
SON LAS QUE NOS HACEN FALTA
PARA CAMBIAR LOS "PAPELES"
NO DAR TREGUA A LA "CORONA"
QUE SE LAVA BIEN LAS MANOS
MIENTRAS QUE A SUS "CHURUMBELES"
LA COMIDA NO LES FALTA
Y ÉL,...DE"POLTRONA" EN"POLTRONA".
Y ÉL,...DE"POLTRONA" EN"POLTRONA".
MIENTRAS,..AL PUEBLO MALDITO
QUE LE DEN "MATE" POR BOMBILLO
QUE DIRÍA UN ARGENTINO
QUE YA PASÓ EL "CORRALITO"
Y CUENTA Y NO CALLA EL "GAUCHITO"
QUE ACÁ PASARA LO MISMO
J.J.G.TEIRA
SEPT.BRE 2012
viernes, 31 de agosto de 2012
EL CABALLITO
EL CABALLITO
VOY A ESCRIBIR OTRO CUENTO,
Y LO QUE CUENTO Y RELATO
PARECE SER UN INVENTO,
PERO ES ALGO QUE OCURRIÓ
EN HORA, DÍA, Y MOMENTO.
EN LA VIDA HAY SITUACIONES
QUE NOS DEJAN SENSACIONES,
Y EN ALGUNAS OCASIONES
NOS REÍMOS DE NOSOTROS
Y A VECES LAS RECORDAMOS
PARA NO REÍRNOS DE OTROS.
RECUERDO YO UNA JORNADA
JUGANDO A LOS CABALLITOS,
LLEVABA UNA CUERDA ATADA
AL CUELLO...´{CON DIEZ AÑITOS}
CUAL CABALLO PERCHERÓN
NERVIOSO, LOCO, Y TROTÓN
LA AMAZONA QUE ME ATÓ
A UN TUBO DE AGUA EN DESUSO
TAL FUE EL AFÁN QUE ELLA PUSO
QUE EL CABALLO, QUE ERA YO
{"BUCÉFALO" ERA Y NO RUSO}
LA ALTURA MUY MAL MIDIÓ
Y A MEDIA ALTURA QUEDÓ
CON DOGAL AL CUELLO INCLUSO.
Y ME QUEDE A MEDIA ALTURA
POR TENER POCA CORDURA,
PERO TUVE LA VENTURA
QUE LA VALIENTE AMAZONA {MI HERMANA}
LLAMÓ,Y LLORÓ POR LA ZONA....
...ME DESCOLGÓ UNA PERSONA...
...FUE MI MADRE ¡¡¡CAMPEONA!!!
FINAL{CASI}
&
A GRITOS POR LOS ARBUSTOS
CLAMÓ Y LLORÓ LA AMAZONA
¡ NO GANAMOS PARA SUSTOS!...
ME INCREPÓ MI SALVADORA
Y CON SUS BRAZOS ROBUSTOS
NOS ABRAZÓ SU PERSONA.
EPILOGO,{Y FINAL }
...CUANTAS VECES RECORDANDO, ME RÍO
DE AQUELLA SITUACIÓN TAN JOCOSA...,
Y NO PARA AQUÍ LA COSA
¡PORQUE POR POCO "LA PALMO"!
PUES SIN AIRE ME COJIERON....
...Y CON LOS PIES EN LA FOSA....
....CASI ME CANTAN UN SALMO.
J.J.G.TEIRA
3O- O3- 2OO9
DE TOROS
DE TOROS Y CUERNOS
<MAS CORNADAS DA EL HAMBRE> REZA UN DICHO POPULAR ENTRE LOS TOREROS
Y SI DE CORNADAS HABLAMOS, NO HAY MAS QUE PONER LA TELEVISION Y VER LAS "CORNADAS"QUE LOS POLÍTICOS SE INFRINGEN CASI A DIARIO SIN QUE NADIE SE ESCANDALICE.,O, LAS"CORNADAS"QUE ALGUNOS EMPRESARIOS ENDOSAN A ESOS POBRES ASALARIADOS A LOS CUALES HAN EXPRIMIDO DURANTE AÑOS Y AÑOS ,Y, AHORA DEJAN EN LA CALLE PORQUE "EL NEGOCIO" YA NO ES RENTABLE.
Y DE LAS OTRAS "CORNADAS" NI TE CUENTO, PORQUE AQUÍ TODO VALE. SI HAY QUE PONER LOS CUERNOS PARA PODER SER MAS IMPORTANTE QUE EL VECINO, O,LA VECINA....,AL VECINO O, LA VECINA SE LE ARRIMA.
NO HAY MAS QUE VER "ESO" QUE DICEN QUE INFORMA. Y TE ENTERAS QUE EL "CONDE DE PICHATIESA" SE LA PEGA A LA "PIJA-TETAS". Y ESTA POR SER MAS LISTA SE ENROLLA CON UN FUTBOLISTA.
DE SER LA "GUARRA" DEL PORNO, UNA TAL MIRIAN, SE LO MONTA CON UN PANOLI QUE POR SER TAN GUAPO EL "ARTISTA" LOS CUERNOS SE LE VEN..........,, A SIMPLE VISTA.
<MAS "CORNADAS DA LA VIDA">,DIRÁN MUCHOS ,.......Y ME INCLUYO.
J.J.G.TEIRA
JULIO-2OO9
<MAS CORNADAS DA EL HAMBRE> REZA UN DICHO POPULAR ENTRE LOS TOREROS
Y SI DE CORNADAS HABLAMOS, NO HAY MAS QUE PONER LA TELEVISION Y VER LAS "CORNADAS"QUE LOS POLÍTICOS SE INFRINGEN CASI A DIARIO SIN QUE NADIE SE ESCANDALICE.,O, LAS"CORNADAS"QUE ALGUNOS EMPRESARIOS ENDOSAN A ESOS POBRES ASALARIADOS A LOS CUALES HAN EXPRIMIDO DURANTE AÑOS Y AÑOS ,Y, AHORA DEJAN EN LA CALLE PORQUE "EL NEGOCIO" YA NO ES RENTABLE.
Y DE LAS OTRAS "CORNADAS" NI TE CUENTO, PORQUE AQUÍ TODO VALE. SI HAY QUE PONER LOS CUERNOS PARA PODER SER MAS IMPORTANTE QUE EL VECINO, O,LA VECINA....,AL VECINO O, LA VECINA SE LE ARRIMA.
NO HAY MAS QUE VER "ESO" QUE DICEN QUE INFORMA. Y TE ENTERAS QUE EL "CONDE DE PICHATIESA" SE LA PEGA A LA "PIJA-TETAS". Y ESTA POR SER MAS LISTA SE ENROLLA CON UN FUTBOLISTA.
DE SER LA "GUARRA" DEL PORNO, UNA TAL MIRIAN, SE LO MONTA CON UN PANOLI QUE POR SER TAN GUAPO EL "ARTISTA" LOS CUERNOS SE LE VEN..........,, A SIMPLE VISTA.
<MAS "CORNADAS DA LA VIDA">,DIRÁN MUCHOS ,.......Y ME INCLUYO.
J.J.G.TEIRA
JULIO-2OO9
jueves, 30 de agosto de 2012
PITXIN
"PITXIN"
Si hay alguien que te alegre las mañanas, y a veces te despierta con sus gorjeos, y sus trinos ese es "PITXIN".
Esa mezcla de jilguero y canario. que cuando riegas las plantas que adornan el balcón, se pone como loco pidiendo con sus cortas llamadas que le hagas caso,y cuando por fin le dices cuatro tonterías, se pone todo "txulo" y te mira como diciendo.-Quiero lechuga, y la bañera con agua fresquita para bañarme.
Y tú, que le quieres por la compañía que te hace, le pones todo lo que te pide, y lo miras después como embobado cuando se baña, y coje con una pata un trozo de su manjar favorito,y mientras a urtadillas la va picando,te mira,y de vez en cuando lanza un "txuin" como dándote las gracias.
Gracias a ti "PITXIN",porque muchas veces nos das "ESO" que nos hace falta, y tú con tus trinos nos lo recuerdas....,y no es ni mas ni menos que...........
LA ALEGRÍA DE VIVIR
J.J.GTEIRA
JULIO-2008
NO ENTIENDO
NO ENTIENDO
En éstos tiempos que corren
hay cosas que yo no entiendo
imágenes que aunque las borren
siempre seguiremos viendo.
Imágenes que casi a diario
las vemos sin inmutarnos
al ver el telediario´...
y siguen si importarnos.
No nos importa el vecino
ni la madre que lo trajo
aunque parezca un rabino
y no tenga un mal trabajo.
Vemos gentes masacradas
en sitios no muy lejanos,..
gentes que están marcadas
por quien se lava las manos.
.- ¡Ésto no va con nosotros!
Nos decimos con vergüenza,
éso es problema de otros,...
o de un General sinvergüenza.
¿Para qué tantos estamentos?
¿porqué tanto platillo y bombo?
Nos inundan con sus cuentos,....
¡Yó...no salgo de mi asombro!
En el quehacer cotidiano
vemos la cruel realidad.
Hay que tender la mano
a quien tiene la verdad.
La verdad es puñetera
y no hay Dios que la comprenda,
pasamos la vida entera
cogiendo un camino,o senda.
Nos marcamos un destino
sin propósito de enmienda,
y con el mayor desatino
dejamos la vida en prenda.
La única razón verdadera
de éste circo que es LA VIDA.
Que aunque parezca mentira
es muy corta y pasajera.
J.J.G.TEIRA
JULIO-2009
En éstos tiempos que corren
hay cosas que yo no entiendo
imágenes que aunque las borren
siempre seguiremos viendo.
Imágenes que casi a diario
las vemos sin inmutarnos
al ver el telediario´...
y siguen si importarnos.
No nos importa el vecino
ni la madre que lo trajo
aunque parezca un rabino
y no tenga un mal trabajo.
Vemos gentes masacradas
en sitios no muy lejanos,..
gentes que están marcadas
por quien se lava las manos.
.- ¡Ésto no va con nosotros!
Nos decimos con vergüenza,
éso es problema de otros,...
o de un General sinvergüenza.
¿Para qué tantos estamentos?
¿porqué tanto platillo y bombo?
Nos inundan con sus cuentos,....
¡Yó...no salgo de mi asombro!
En el quehacer cotidiano
vemos la cruel realidad.
Hay que tender la mano
a quien tiene la verdad.
La verdad es puñetera
y no hay Dios que la comprenda,
pasamos la vida entera
cogiendo un camino,o senda.
Nos marcamos un destino
sin propósito de enmienda,
y con el mayor desatino
dejamos la vida en prenda.
La única razón verdadera
de éste circo que es LA VIDA.
Que aunque parezca mentira
es muy corta y pasajera.
J.J.G.TEIRA
JULIO-2009
NADA
NADA
Otro día mas...de saber que esta puta vida no es mas que un viaje a ninguna parte, y que esa parte que todos desconocemos, seguro que no es mas que NADA.
Porque de la NADA venimos, y a buen seguro que a la NADA volvemos. .
No puedo comprender porque nos esforzamos tanto en ser"Alguien en esta vida, si al fin y al cabo esta escrito que todos nos veremos en la "NADA".
Quizás el tiempo vivido sea un "lapsus" de algo que nos pase factura por nuestros actos en.....,quien sabe donde, cuando, y en que momento de esta efímera existencia tengamos.
Lo que si tengo claro es que la razón de nuestra existencia no es otra que pagar por algo que en la otra NADA debamos.
Los momentos dichosos para unos son banalidades y bagatelas para otros, y quien NADA tiene es feliz con lo poco que la providencia le depara.
Sin embargo hay quien por mucho que atesore nunca, y digo nunca, sera auténticamente feliz. Aunque tenga todo lo que se proponga, nunca tendrá la felicidad de saberse libre para elegir y decir "BASTA"._No quiero otra cosa que ser nadie, y que nadie dependa de mi.
No tener NADA, y tener TODO...,Todo lo que queramos hacer, decir y tener sin tenerlo que hipotecar...,Todo en una palabra que significa LIBERTAD.
Ser libre significa no depender de NADA ni de NADIE. Ser libre significa no tener ataduras ni reglas mas que la que tu propia moral y conciencia así te lo aconseje.
Si de la NADA venimos,y a la NADA volvemos...,¿Porque no quedarnos en ella,y ,no teniendo NADA quizás podamos encontrar algo que con ahinco buscamos y nunca encontraremos............,
...... La felicidad de no ser mas que NADA.........
.....Ni mas,......ni menos...NADA...NADA...NADA...NADA....NADA....NADA....-
NADA
J.J.G.TEIRA
OCTUBRE 2008
Otro día mas...de saber que esta puta vida no es mas que un viaje a ninguna parte, y que esa parte que todos desconocemos, seguro que no es mas que NADA.
Porque de la NADA venimos, y a buen seguro que a la NADA volvemos. .
No puedo comprender porque nos esforzamos tanto en ser"Alguien en esta vida, si al fin y al cabo esta escrito que todos nos veremos en la "NADA".
Quizás el tiempo vivido sea un "lapsus" de algo que nos pase factura por nuestros actos en.....,quien sabe donde, cuando, y en que momento de esta efímera existencia tengamos.
Lo que si tengo claro es que la razón de nuestra existencia no es otra que pagar por algo que en la otra NADA debamos.
Los momentos dichosos para unos son banalidades y bagatelas para otros, y quien NADA tiene es feliz con lo poco que la providencia le depara.
Sin embargo hay quien por mucho que atesore nunca, y digo nunca, sera auténticamente feliz. Aunque tenga todo lo que se proponga, nunca tendrá la felicidad de saberse libre para elegir y decir "BASTA"._No quiero otra cosa que ser nadie, y que nadie dependa de mi.
No tener NADA, y tener TODO...,Todo lo que queramos hacer, decir y tener sin tenerlo que hipotecar...,Todo en una palabra que significa LIBERTAD.
Ser libre significa no depender de NADA ni de NADIE. Ser libre significa no tener ataduras ni reglas mas que la que tu propia moral y conciencia así te lo aconseje.
Si de la NADA venimos,y a la NADA volvemos...,¿Porque no quedarnos en ella,y ,no teniendo NADA quizás podamos encontrar algo que con ahinco buscamos y nunca encontraremos............,
...... La felicidad de no ser mas que NADA.........
.....Ni mas,......ni menos...NADA...NADA...NADA...NADA....NADA....NADA....-
NADA
J.J.G.TEIRA
OCTUBRE 2008
MIS COSAS
MIS COSAS
Mis cosas son pocas, tan pocas que asombran,
Mis cosas son pocas, tan pocas que asombran,
Son tan pocas cosas,... que ya ni se compran.
Son cosas banales, triviales y tontas,
Muñecos de letras,..mis sueños de alcoba.
Casitas de goma, cartón, y otras cosas,
cartas de mi infancia,...algunas ya rotas.
No tengo palabras,algunas me sobran,
Victorias muy pocas,... y muchas derrotas.
La historia esta escrita, con puntos y comas,
Se marcha la vida,... y la misma es corta.
Sobran las ideas, vuelan las gaviotas,
Fluyen los recuerdos,...ilusiones rotas.
No hay bien duradero, ni mal que se esconda
Afloran los unos,....los otros estorban.
No me falta espacio,palabras ni tiempo,
Me faltan los sueños,...los duendes los roban.
j.j.g.teira
15-04-2012
miércoles, 29 de agosto de 2012
MEU PRIMO
Si hubo alguien que te dejase perplejo por sus observaciones jocosas, y con "chispa",ese era,....
MEU PRIMO
Foise o meu primo , o que tiña a "Txispa"
Anda con SANTIAGO ala,...po' la marisma
Descansa primo que ti xa o mereces
teu flaco corpo sudou unha e mil veces.
Con quince anos fuches a o Mar,...
lonxe dos teus,..e a teu pesar,
Moito estudiaches pra ser "MAYOR"
e non teu cargo{me consta},fuche o mellor.
Ahora navegas por outros mares,...
...donde se acaban todos os males,
Xa non escoitas esos motores ....
e aqui deixaches a teus amores.
Netos e netas mandanche un "bico"...
querenche todos e o certifico.
A roupa do CELTA gardache FINITA,..
coa' cruz de SANTIAGO xeitosa , e bonita.
E o teu BALAIDOS que txora e "palpita"...
mirando a o CELTIÑA que non...non...non......
...Xa non ten "Txispa".
Ti ali donde estes, non perdas tua "TXISPA",
e deixa que os teus ´{o meu ben }
chamente JULISPA.
Quen esto medita , o canta e recita
xa pediu permiso a' prima FINITA.
Non vay ,que xa viño, andando o camiño,
e teu primo JUANJO,{e nin quen},para ti,.. PUTXIÑO
CON TODO CARIÑO, A MEU PRIMO "KIKIÑO"
ENRIQUE ESTORS TEIRA "KIKE".
J.J.G.TEIRA
AGOSTO -2OO9
LA MADRE Y EL AGUA
LA MADRE ,EL NIÑO ,EL PEZ ,Y EL AGUA
´{FÁBULA}
Estaba la madre amamantando a su hijo, que tiraba y tiraba de su pecho, que mas que una mama parecía un colgajo de piel, sin apenas leche para alimentar a su pequeño, y con lágrimas en sus ojos ,mirando hacia el río que pasaba con tan poca agua que mas que un río parecía una pequeña regata por la sequía que estaban padeciendo , cuando vio que un pequeño pececillo salto del mismo, y fue a parar a sus pies.
Con todo el cuidado del que fue capaz, se agacho, y cuando iba a devolverlo al lecho del río, el pequeño pez, abriendo la boca por enésima vez le dijo a esa mujer atribulada:.-
Mujer: La próxima vez que llores procura derramar tus lágrimas en el río .Porque si se juntasen todas las lágrimas de los que como tu lloran sus penas,..yo ,y todos mis compañeros tendríamos el agua que nos hace falta para hacernos mayores , y, quien sabe si algún día podremos saciar ,ya maduros y maltrechos a mujeres que como tu necesitáis de nosotros para poder alimentaros, y saciar con la leche que generen, a tantos niños hambrientos como miles gotas de agua, que tanto a nosotros nos faltan.
EL AGUA ES VIDA, Y GRACIAS A ELLA VIVIMOS TODOS LOS QUE HABITAMOS EN ESTE PLANETA MAL LLAMADO TIERRA. PORQUE SI DE ALGUNA FORMA HABRÍA QUE LLAMARLO ESA SERÍA......AGUA
J.J.G.TEIRA
15-JULIO-2OO9
´{FÁBULA}
Estaba la madre amamantando a su hijo, que tiraba y tiraba de su pecho, que mas que una mama parecía un colgajo de piel, sin apenas leche para alimentar a su pequeño, y con lágrimas en sus ojos ,mirando hacia el río que pasaba con tan poca agua que mas que un río parecía una pequeña regata por la sequía que estaban padeciendo , cuando vio que un pequeño pececillo salto del mismo, y fue a parar a sus pies.
Con todo el cuidado del que fue capaz, se agacho, y cuando iba a devolverlo al lecho del río, el pequeño pez, abriendo la boca por enésima vez le dijo a esa mujer atribulada:.-
Mujer: La próxima vez que llores procura derramar tus lágrimas en el río .Porque si se juntasen todas las lágrimas de los que como tu lloran sus penas,..yo ,y todos mis compañeros tendríamos el agua que nos hace falta para hacernos mayores , y, quien sabe si algún día podremos saciar ,ya maduros y maltrechos a mujeres que como tu necesitáis de nosotros para poder alimentaros, y saciar con la leche que generen, a tantos niños hambrientos como miles gotas de agua, que tanto a nosotros nos faltan.
EL AGUA ES VIDA, Y GRACIAS A ELLA VIVIMOS TODOS LOS QUE HABITAMOS EN ESTE PLANETA MAL LLAMADO TIERRA. PORQUE SI DE ALGUNA FORMA HABRÍA QUE LLAMARLO ESA SERÍA......AGUA
J.J.G.TEIRA
15-JULIO-2OO9
MAÑUEL {mi primer cuento}
MAÑUEL
¡¡SUELTA ESA AMARRA!! GRITÓ EL PATRÓN DEL BARCO AL GRUMETE QUE NO MEDIA DE ALZADA MAS DE UN METRO SESENTA Y CINCO CENTÍMETROS
ÉSTE,QUE NO TENIA MAS DE QUINCE AÑOS SE PRECIPITÓ AL NORAY, Y CON SU APRESURAMIENTO DEJO QUE LA AMARRA APRESARA UNA DE SUS MANOS CONTRA EL MISMO.
' PUEDO IMAGINAR EL DOLOR QUE EL MUCHACHO SINTIÓ AL OÍR CRUJIR LOS HUESOS DE SU PEQUEÑA Y CURTIDA MANO POR LAS ARTES DE PESCA Y LAS SINGLADURAS EFECTUADAS POR ESOS MARES DE DIOS, Y APRETABA...Y,,, APRETABA,CON PASMOSA INDULGENCIA IGNORANDO LOS GRITOS QUE ROMPÍAN LA APACIBLE NOCHE DEL PUERTO DE HONDARRABIA.
LA NOCHE ERA PERFECTA PARA PARTIR HACIA QUIEN SABE DONDE, PERO QUISO EL DESTINO QUE "MAÑUEL" QUE ASÍ SE LLAMABA, SE QUEDASE EN TIERRA CON MAS DOLOR EN EL CORAZÓN QUE EN LA MANO QUE POR FIN EL MARIÑELA LIBERÓ DE AQUEL ABRAZO MALDITO, SIN SABER QUE EL DOLOR QUE AQUEL MOZALBETE SENTÍA AL VERSE PRIVADO DE SU LIBERTAD NO ERA MAS QUE ESO......DOLOR.
NO ES MAS TRISTE Y DOLOROSO VERSE PRIVADO DE UNA MANO , QUE VERSE SIN ALGO QUE SIEMPRE HABÍA SOÑADO._MANEJAR EL TIMÓN COMO LO HACIA EL TIMONEL, Y COSER LAS REDES COMO LO HACIA EL REDERO AL QUE TODOS HACÍAN BROMAS. PERO ERA A QUIEN ÉL MAS APRECIABA.
SIN FAMILIA, SIN CASA, Y SIN RECURSOS SE VIO EN AQUEL HOSPITAL DONDE LE AMPUTARON ESA MANO QUE NO ERA MAS QUE UN MUÑÓN, Y QUISO EL DESTINO QUE EN LA MISMA HABITACIÓN DONDE EL RUMIABA SU DESDICHA QUE UN HOMBRETON DE ''BARBA POBLADA'' Y PELO EN PECHO LE ADIESTRASE EN EL ARTE DE LA PINTURA.
DIESTRO POR NATURALEZA, TUVO QUE APRENDER A USAR SU MANO IZQUIERDA PARA MANEJAR LOS LAPICES Y CARBONCILLOS QUE SU IMPROVISADO MAESTRO LE FACILITABA CUANDO NO QUEDABA MAS QUE LA PUNTA Y UN PULGAR COMO MUCHO DE AQUELLOS
EL MAR ''SU MAR'' ERA LO QUE EL MEJOR PINTABA.-LOS BOTES...LAS VELAS...EL MÁSTIL.......,TODO LO QUE SU MENTE IMAGINABA LO PLASMABA CON ABSOLUTA DESTREZA EN CUALQUIER CUARTILLA DE PAPEL O, CARTÓN QUE CAYERA EN SUS MANOS<PERDÓN>...EN SU MANO.
LAS ¨"MARINAS" ES TU FUTURO.-LE DIJO SU INSTRUCTOR EL DÍA QUE PARTIÓ SIN RUMBO DETERMINADO.
Y A MARINA CONOCIÓ Y COMO MUJER QUE ERA LA AMÓ Y APRENDIÓ A PINTARLA EN SUS CUADROS....MARINA EN UNA "MARINA" ,BAÑADA POR UN MAR QUE EL CONOCIÓ,,,,UN MAR BRAVO COMO EL CANTÁBRICO AL QUE EL AMÓ Y ODIÓ, POR, Y PARA SU DESGRACIA.
FAMOSOS FUERON SUS LIENZOS...,FAMOSA FUE SU MARINA <LA DE MAR, Y LA DE TIERRA>. PERO NO POR ESO SE DEJÓ LLEVAR POR LA FAMA Y SUS QUIMERAS.....-EL SIEMPRE AÑORÓ CON NOSTALGIA SER UN "GRAN CAPITÁN"COMO EN SUEÑOS EL SE VIERA.
SE CONFORMA CON MIRAR DESDE UNA ESCARPADA LADERA
A EL MAR....."LA MAR",,,,,,....
HASTA QUE DIOS LO QUIERA
J.J.G.TEIRA
SEPT...BRE 2008
sábado, 25 de agosto de 2012
PALABRAS Y PALABROS
PALABRAS Y PALABROS
Yo no se porque sera, que cuando nos referimos a cosas que nos gustan, aromas que nos agradan, paisajes que nos subyugan, o manjares que arrebatan, siempre los describimos de la manera mas grata, y por regla general sin apenas esforzarnos encontramos las palabras.
Sin embargo cuando vemos cosas que nos disgustan,olores que desagradan, esas basuras que sudan, y alimentos que a la larga, envenenan y te matan, nos referimos a ellos con léxicos mas bien macabros, encontramos exabruptos y montones de palabros.
PALABRAS PALABROS
¡QUE PRECIOSA CATEDRAL! QUE BIRRIA DE CATEDRAL
¡QUE FRAGANCIA TIENE NOS ATUFAN CON SUS
ESTE PERFUME! NAUSEABUNDOS OLORES .
¡QUE EXQUISITOS SON MENUDA BAZOFIA DE
ESTOS MANJARES! COMIDA.
Como podemos ver los adjetivos que adornan las frases de la banda de la izquierda son fonéticamente agradables y de comprension muy fácil.
Sin embargo los otros calificativos son "duros" para el oído, sus resultados son "feos", y su comprension difícil.
Las primeras son " palabras" finas,amables y cantarinas
Lo segundo son "palabros",duros, toscos, y macabros.
J.J.G.TEIRA
29 -05 -2012
Yo no se porque sera, que cuando nos referimos a cosas que nos gustan, aromas que nos agradan, paisajes que nos subyugan, o manjares que arrebatan, siempre los describimos de la manera mas grata, y por regla general sin apenas esforzarnos encontramos las palabras.
Sin embargo cuando vemos cosas que nos disgustan,olores que desagradan, esas basuras que sudan, y alimentos que a la larga, envenenan y te matan, nos referimos a ellos con léxicos mas bien macabros, encontramos exabruptos y montones de palabros.
PALABRAS PALABROS
¡QUE PRECIOSA CATEDRAL! QUE BIRRIA DE CATEDRAL
¡QUE FRAGANCIA TIENE NOS ATUFAN CON SUS
ESTE PERFUME! NAUSEABUNDOS OLORES .
¡QUE EXQUISITOS SON MENUDA BAZOFIA DE
ESTOS MANJARES! COMIDA.
Como podemos ver los adjetivos que adornan las frases de la banda de la izquierda son fonéticamente agradables y de comprension muy fácil.
Sin embargo los otros calificativos son "duros" para el oído, sus resultados son "feos", y su comprension difícil.
Las primeras son " palabras" finas,amables y cantarinas
Lo segundo son "palabros",duros, toscos, y macabros.
J.J.G.TEIRA
29 -05 -2012
DE INDIOS Y MANZANAS
HISTORIA
DE INDIOS Y MANZANAS
AL LLEGAR EL VERANO ,SI EL BUEN TIEMPO ACOMPAÑABA, TODOS LOS FINES DE SEMANA NOS JUNTÁBAMOS CUATRO FAMILIAS . CON SUS RESPECTIVOS "6OO", Y NOS DESPLAZÁBAMOS A ESE PUEBLECITO QUE ES GUETARIA PARA DARNOS UNOS CHAPUZONES EN SU PEQUEÑA Y TRANQUILA PLAYA.
DESPUÉS DE UN PEQUEÑO APERITIVO Y SUS CORRESPONDIENTES "TXAKOLIS" NOS MONTÁBAMOS NUEVAMENTE EN LOS BÓLIDOS Y NOS ÍBAMOS A UNA MARAVILLOSA CAMPIÑA, AL BORDE DE UN RIACHUELO EN SAN PEDRO DE AYA
ALLÍ MONTÁBAMOS NUESTRO CAMPAMENTO PARTICULAR,MIENTRAS LOS CRÍOS CHAPOTEABAN EN EL RIÓ , Y NOS DEJABAN TRANQUILOS.
LA CAMPA EN CUESTIÓN ERA COMO UNA PROPIEDAD NUESTRA , PORQUE LOS DUEÑOS DE ESTA NOS CONCEDÍAN GRACIOSAMENTE EL DISFRUTE DE LA MISMA , PUES ALLÍ NO QUEDABA NI UNA MISERA COLILLA DE CIGARRO CUANDO NOS ÍBAMOS.- CUANDO NOS GANAMOS SU CONFIANZA , FUE CUANDO UN FIN DE SEMANA,...TODOS,..HOMBRES,..MUJERES,..Y,NIÑOS LES AYUDAMOS A HACER UNA GRAN"META" DE YERBA QUE NOS COSTO ENTRE TODOS COMO UNA HORA Y MEDIA DE TRABAJO, MIENTRAS A ELLOS LES HUBIERA COSTADO CUATRO, O, CINCO HORAS.
UNO DE ESOS FINES DE SEMANA LLEGAMOS A NUESTRO "TXOKO", Y AL CRUZAR EL RIÓ VEMOS QUE HAY DOS MATRIMONIOS QUE NI CONTESTAN A NUESTROS BUENOS DÍAS , Y ENTRE OTROS "DETALLES" TENÍAN UNA BUENA FOGATA ENCENDIDA CERCA DEL MONTÓN DE YERBA SECA QUE HABÍAMOS ECHO CON NUESTRO ESFUERZO{ LA META }.
CON TODA LA EDUCACIÓN DEL MUNDO, YO, LES HAGO LA OBSERVACION DE QUE ALGUNA CHISPA , CON EL VIENTO PUEDE HACER ARDER LA "META" CERCANA.
CON CARA DE POCOS AMIGOS EL INDIO DE LA OTRA TRIBU ME FARFULLA
QUE EL HA "LLEGAO" ALLÍ ANTES QUE "NUSOTROS",Y HACE FUEGO DONDE SE LE PONE EN LOS COJ....ES.
ALLÍ HABÍA UNA FOGATA ENCENDIDA,..PERO NO ERA NADA COMPARADA CON LA HOGUERA QUE MI CUÑADA MAITE PREPARO AL VER QUE AQUELLOS "JULAIS" NO TENÍAN LA MAS MÍNIMA INTENCIÓN DE HACER AMIGOS,
MI CUÑADA EN CUESTIÓN ES DE LAS PERSONAS MAS TRANQUILAS, Y SI ES POR ELLA , SIEMPRE BUSCA LA MANERA DE SOLVENTAR LOS PEQUEÑOS PROBLEMAS DE LA MEJOR MANERA POSIBLE POR AMBAS PARTES.
PERO AL VER QUE AQUELLOS ENERGUMENOS NO SE AVENÍAN A RAZONES Y SUS "RESPECTIVAS" VOCIFERANDO ANIMABAN A "SUS MACHOS" SALTO MI CUÑADA ,..-PUES SOLO FALTABA QUE NOSOTROS HAGAMOS LA CAMA´Y LO TENGAMOS TODO BIEN LIMPIO, Y CUIDADO,....PARA QUE VENGAN OTROS Y SE ACUESTEN EN ELLA.
.- OIGA SEÑORA, QUE YO ME ACUESTO TODOS LOS DÍAS EN MI CAMA CON MI HOMBRE, ...Y A SABER CON QUIEN SE ACUESTA USTED.!!!!!
TODOS NOS QUEDAMOS SORPRENDIDOS AL VER QUE MAITE,QUE TENIA A SU HIJA PEQUEÑA EN BRAZOS LE DIJO A MI MADRE QUE VENIA DE VISITA AL "PIC - NIC" ,- SEÑORA CELIA ¡COJAME A LA NIÑA , QUE ESTA SE VA A ENTERAR QUIEN ES MAITE.
MI POBRE MADRE NO SABIA SI COGER, O, NO COGER A LA CRIATURA, Y MAITE LE PASO EL "PAQUETE" A MARIAN,{MI ESPOSA}. Y LOS "INDIOS" AL VER EL CARIZ QUE LOS ACONTECIMIENTOS IBAN TOMANDO HICIERON MUTIS POR EL FORO,Y REFUNFUÑANDO SE PASARON A LA OTRA ORILLA DEL RIÓ , DONDE AL ATARDECER HACÍAMOS LA BARBACOA,Y DESPUÉS MI HERMANO PONÍA LA "DISCOTECA", Y ENCENDÍA LOS FAROS DEL COCHE , Y EL "FLASH",QUE ERA LA LINTERNA QUE LLEVABA EN EL MISMO.
CUANDO LAS AGUAS VOLVIERON A SU CAUCE , Y LOS INVASORES SE MARCHARON CON LAS PLUMAS QUEMADAS, Y SIN NUESTRAS CABELLERAS POR TROFEO,....A LA HORA DE LOS POSTRES HABÍA DE TODO ,....HELADOS,YOGURES PARA LOS NIÑOS,...Y ALGO DE FRUTA ,..PERO ENFRENTE NUESTRO, EN UN MONTÍCULO AL QUE HABÍA QUE SUBIR A CUATRO PATAS , HABÍA UNOS MANZANOS QUE TENÍAN UNAS MANZANAS QUE PARA SI LAS QUERRÍA EVA PARA ENGAÑAR A ADÁN.
NI CORTOS, NI PEREZOSOS, MI HERMANO,..MI HERMANA,..MI CUÑADO,..MI MUJER,..Y,YO,..NOS PUSIMOS EN MARCHA , Y PONIÉNDONOS EL CONSIGUIENTE CAMUFLAJE DE HELECHOS POR LA CABEZA, SUBIMOS HASTA EL MANZANAL,Y COGIMOS UNAS HERMOSAS MANZANAS PARA EL POSTRE, Y LAS SOBRANTES PARA HACER TARTA DE MANZANA EN CASA.
CUANDO, AL RATO VIENE EL "CASHERO",QUE ERA MANUEL,Y SU ESPOSA ARANTXA ,ESTÁBAMOS TOMANDO EL CAFÉ, Y UNAS COPICHUELAS.
MI MADRE, QUE ERA MAS INOCENTE QUE "UNA MADRE",TODA SOLICITA LE OFRECE A MANUEL UNAS MANZANAS,..-¡QUE ESTÁN RIQUISIMAS,.."FILLIÑO"...
MANUEL.-HA!....ERAIS VOSOTROS LOS QUE ESTABAIS DISFRAZADOS DE INDIOS POR EL MONTE ,..?...¡CASI SUELTO A LOS PERROS!...,CUANDO QUERÁIS MANZANAS, O ,LECHE, O, LO QUE OS HAGA FALTA VENIR AL "CASHERIO",Y ARANTXA YA OS DARÁ.
CUANDO ARANTXA TUVO UN HIJO LE HICIMOS UN REGALO PARA EL "MUTIL", Y, ELLA NOS DIO UN ABRAZO. J.J.G.TEIRA
22-O8-2OO9
jueves, 23 de agosto de 2012
LA CUERDA
¡ COMO SE SUELTE LA CUERDA!.......-BUENO PEDRO,YA ESTA BUENO, QUE PARECE QUE ESTAS LLAMANDO A LA TORMENTA.Y DESPUÉS DEL DÍA QUE ESTAMOS PASANDO, YO CREO QUE NO SE NOS VA A FASTIDIAR AHORA. AL MENOS QUE NOS DE TIEMPO A COMERNOS ESTA TORTILLA QUE ESTAMOS HACIENDO CON ESTOS "PECECINOS" TAN RICOS QUE HABÉIS PESCADO CON ESA BOLSA DE RED DE LA COMPRA...´{POR LO BAJINI}...<TIENE COJONES>.
JUANJO.´{A GRITOS-.TRAIGA MAS LEÑA ....-QUE SE NOS VA A APAGAR EL FUEGO!...´{LA MADRE QUE ME PARIÓ}}.
AQUELLA TORTILLA ESTABA PREDESTINADAMENTE MALDITA.MAS BIEN PARECÍA UN REVUELTO DE HUEVO CON "PESCAITO"QUE UNA TORTILLA QUE SE PRECIE. PERO A TRANCAS Y BARRANCAS....POR FIN LA PUSIERON EN EL PLATO PARA COMERLA Y REGARLA CON VINO,O, SIDRA, QUE DE TODO HABÍA.
PERO NO NOS DIO TIEMPO A INCARLE EL DIENTE ,...PORQUE LA TORTILLA SE REGÓ,.....¡!Y VALLA SI SE REGÓ!...
¡SE SOLTÓ LA CUERDA!..{VALLA SI SE SOLTÓ}.Y ALLÍ TODOS DIJIMOS !!!SALVESE QUIEN PUEDA!!!.._TU, COJE ESA BOLSA ,TU, LA OTRA,..LAS SILLAS,..LA BOLSA,..EL CAPAZO,..LOS NIÑOS,...¿DONDE ESTÁN LOS CRÍOS....
...METIDOS EL RÍO,...CON LA QUE ESTA CALLENDO .-PORQUE ESO NO ERA LLOVER.......ERA "EL DILUVIO".
SILLAS, BOLSAS, TOALLAS, SARTÉN, Y CINCO PERSONAS MAYORES, Y DOS CRIATURAS ....TODOS METIDOS EN AQUEL COCHE DE GOMA QUE ERA EL "6OO"QUE NO SE NI COMO NOS LLEVABA.
UNA VEZ TODOS ENLATADOS EN EL BÓLIDO {"LEÓN" SE LLAMABA},SE OYÓ UNA VOZ QUE DIJO..-MARÍA SACA LA TORTILLA HIJA ANTES QUE SE ENFRIE,..QUE CON ESTE TRAJÍN ME HA ENTRADO EL APETITO.
.-MIRE MAMA,TENGO AL NIÑO METIDO DONDE LO PARÍ, Y LA TORTILLA ESTA METIDA EN EL FONDO DEL CAPAZO, O SEA, QUE TENDRÁ QUE ESPERAR A QUE LLEGUEMOS A CASA.
Y CON UN BAHO DENTRO DE AQUEL "MONOPATIN" DE COCHE QUE NO VEÍA NI OSTIAS ,ME DIJO LA JEFA DE LA TROPA,...-MUCHACHO, TIRA "PA" CASA,,-Y YO CONTESTE.-¡A LA ORDEN!...Y ACORDÁNDOME DE SAN PEDRO PENSÉ...,HAS SOLTADO "LA CUERDA",Y NOS HAS JODIDO LA MERIENDA.
LLEGAMOS AL BARRIO DONOSTIARRA DE "LA PAZ" ,Y SE HIZO LA MISMA......,Y NOS COMIMOS LA TORTILLA {ESTABA COJONUDA}....,O ,SERIA EL HAMBRE QUE TENÍAMOS??? TAL VEZ....¡YO QUE SE !....
J.J.G.TEIRA
MAYO-2OO9
EL FUTBOL
Antes de entrar en "materia" tengo que decir que a mí el deporte, sea el que sea, siempre me ha gustado,es mas incluso lo he practicado.He jugado a pelota a mano en el Frontón que había al lado de casa,hasta que cambié la mano por una "paleta" de madera porque mis manos eran de "mantequilla", y se me ponían como botas hinchadas y moradas.
Desde el frontón y hasta un cruce de caminos que está como a kilómetro y medio llamado Cuatro-Vientos, un amigo y yo solíamos competir corriendo ida y vuelta,una y otra vez hasta que nos cansábamos.Casi siempre me ganaba,y si alguna vez ganaba yó,....hasta pienso que me dejaba.
A las mañanas temprano,cuando no había "cole", alrededor de mi casa siempre se oía el chirriar de la horquilla que hacía de guía al aro metálico que mi padre construyó y
regaló a mi amigo en cuestión, y se daba cien vueltas a la manzana sin despeinarse. Era su "entrenamiento",.....{como para ganarle corriendo}.
Cuando jugábamos a fútbol en éste mismo frontón nos pegábamos unas "palizas" de horas corriendo detrás del balón hasta que caíamos reventados, pero felices como si hubiésemos ganado la copa de Europa,eso sí, lo que por supuesto ganábamos era lo que hoy en día creo se está perdiendo;La alegría de competir sin tener falsos objetivos que nos marquen caminos que a la larga no producen mas que frustraciones y desengaños a un porcentaje muy alto de los muchachos que lo practican.
Ganar por ganar.Solíamos decir, sin apostar, y limpiamente,competir para tener la alegría de enseñar un "moratón", o en mi caso un diente roto después de haber ganado un partido a nuestros grandes adversarios de San Pedro, con los que siempre andábamos a la "greña" futbolera.
Sin ánimo de generalizar, pero hoy en día si algún chaval destaca por ser un jugador que "promete",ya se encargará su padre, tío, o, de éstos"amiguete" de orientar al mozalbete
para {en la mayoría de los casos} hacer de él un frustrado jugador de categoría "regional" y con "mala-uva" por no dar la talla, y estar mal orientado.
El fútbol como deporte hace tiempo que dejó de serlo en las llamadas categorías superiores de primera division para convertirse en un "negocio" lucrativo, y a todas luces
corrupto.
Los clubes, ya no son clubs, son Sociedades Anónimas que alguna de ellas hasta cotiza en Bolsa. Sus dirigentes son grandes magnates con "negocios" en la mayoría de los casos llenos de obscurantismo , y negocian con la Banca la forma mas conveniente de dar "esquinazo" al Fisco, cobrar derechos por retransmisiones,fichajes.traspasos"merchaidains", y demás triquiñuelas para engordar "sus" arcas sin que nadie diga nada, y al socio
subirle las cuotas enseñándoles informes amañados en las Juntas de Accionistas que casi siempre terminan como el Rosario de la Aurora.
SOMOS CAMPEONES DEL MUNDO,Y DE EUROPA.AHORA NOS JUGAMOS OTRA COPA..LA DE SER EL HAZMERREIR DE TODOS LOS QUE COMEN DE ESTA"SOPA".
MIENTRAS MIRAMOS EL FÚTBOL Y NOS DAN "SOPAS CON HONDA" PAGAMOS LO DE OTRA GENTE.... Y LOS BANCOS TAN CONTENTOS SIGUEN ERRE QUE ERRE CON ENGAÑOS Y "APAÑOS"
QUIEN TIENE LA OBLIGACIÓN DE PEDIRLES SUS BALANCES, SE ESCONDEN, POR CONNIVENCIA,... .....CONVENIENCIA Y SER "AMIGOS" DE ÉSTA GENTUZA.
Y ÉSTA CLASE DE GENTE NO ES OTRA QUE...
NUESTRA CLASE DIRIGENTE
J.J.G.TEIRA
13-JUNIO-2012
TANGO DEL RESPETO
- EL RESPETO
- {CONCEPTUADO Y ESCRITO COMO TANGO}
NO PRETENDO HACER DE ESTO UN MANIFIESTO
NI CAMBIAR DE RUMBO AL MUNDO, SOLO PRETENDO CON ESTO - QUE ME ENTIENDAN Y ME ATIENDAN.....UN SEGUNDO
- QUIERO HABLARLES DE ALGO QUE SE ESTA PERDIENDO...
....LA EDUCACIÓN, Y LAS FORMAS AL RESPECTO.
QUE NO ES IGUAL EL JODER QUE ESTAR JODIENDO ,
Y LO DIGO CON RESPETO A QUIEN QUIERA ESTAR OYENDO....
... RESPETAR LA OPINIÓN DE UN PADRE O MAESTRO
ES ALGO QUE NO SE LLEVA,...NO ES LO NUESTRO....
..... INSULTAMOS Y PERDEMOS EL RESPETO,
A QUIEN MAS VALORES TIENEN AL RESPECTO.
NI TIEMPOS PASADOS FUERON LOS MEJORES ,
NI PENSAR QUE LOS DE HOY SON LA " REPERA ".
LA GENERACIÓN SIGUIENTE ES LA QUE ESPERA
EL LEGADO QUE LE DEJEN SUS MAYORES.
RESPETO,...DISCIPLINA,....YA EMPEZAMOS CON MONSERGAS,
SI ALGUIEN APRENDE LATÍN ES "JILI",O SE DA "POSTÍN",..
SE APRENDE MAS CHATEANDO,..CON MENTIRAS VOY TIRANDO,
LA CULTURA NO SE LLEVA,...LA PASO POR LA ENTREPIERNA.
SI HE DICHO "TACOS" PERDONEN, PERO ES LO QUE HAY.... - NO HAY MAS FANGO,..QUE NO ME FALTAN RAZONES
PARA PEDIR MIL PERDONES,......
ME "PIANTO" CON ESTE TANGO,
SI NO LE GUSTO.....ME CALLO......
J.J.G.TEIRA
AÑO 2008
EL IMPERDIBLE
EL IMPERDIBLE
Y Pedro,mirando al cielo, y con cara de resignación se quedó quieto{por la cuenta que tenía} mientras Luisa le ensartaba un imperdible en la abertura del calzoncillo que hizo de improvisado bañador.
Y es que Juanjo había descubierto una pequeña poza donde había un montón de alevines de trucha{aquí llamados "eskalus"} y con una bolsa de redecilla, y ensaladilla "rusa" que había sobrado de la comida campestre , la cual tiene patata cocida,era la combinación perfecta para atrapar los pececillos y hacer una tortilla para la merienda.
.-¡¡¿Pedro,..viene a ayudarme, o, no?!!!....-Ahora voy muchacho, que todavía no me puedo mover, hasta que ésta mujer no me ponga "el imperdible".
Viendo la postura de ambos,cualquiera hubiera pensado que allí se estaba "cociendo"algo, ...,pero nada mas lejos de la realidad,....Allí lo que se estaba "cosiendo" era un imperdible cerca de un "PINGANILLO".............uuuuuuuuuuffffffffffffffff......
J,J,G,TEYRA
Mayo-2009
{prólogo de "LA CUERDA"}
Suscribirse a:
Entradas (Atom)